Ιλιάδα, Ζ 369-529

Ζ 369-529   Ο Έκτορας  στην Τροία.

Σκηνή  1^η  369-389 

1.       Τίτλος: Ο Έκτορας  αναζητά την σύζυγό του, Ανδρομάχη. Τόπος: το  μέγαρο του Έκτορα. Κύρια πρόσωπα: ο  Έκτορας,  η οικονόμος.  Βουβά / δευτερεύοντα πρόσωπα: οι δούλες ( η παρουσία τους απαραίτητη καθώς ζωντανεύει η ατμόσφαιρα του παλατιού και φορτίζεται η αγωνία και την απουσία της Ανδρομάχης και την ανάγκη του Έκτορα να την βρει).

2.       Επική ειρωνεία: 371-373 οι ακροατές  γνωρίζουν πως η Ανδρομάχη βρίσκεται στα τείχη όμως ο Έκτορας το αγνοεί. 379-380: οι Τρωαδίτισσες προσπαθούν να εξευμενίσουν τη θεά Αθηνά ώστε να βοηθήσει τους Τρώες. Ο ακροατής γνωρίζει πως η θεά Αθηνά βοηθά τους Αχαιούς.

3.       Τα  άστοχα ερωτήματα:  ο Έκτορας  κάνει  τα εξής ερωτήματα στις κόρες: πού βγήκε η Ανδρομάχη; να εύρει συννυφάδα της  ή  ανδράδελφην (κουνιάδα) επήγε; ή πήγε στον ναό της Αθηνάς;  Τα  άστοχα ερωτήματα δεν  στοχεύουν στην αναζήτηση της  αλήθειας με μια καταφατική ή αρνητική απάντηση αλλά  απορρίπτονται/ αναιρούνται ένα προς ένα για να διατυπωθεί στο τέλος έντονα η αλήθεια. Η οικονόμα  απορρίπτει τα ερωτήματα ένα προς ένα ώστε να φανεί στο τέλος η σωστή απάντηση και να δοθεί έμφαση σε αυτή: δεν πήγε εις συννυφάδα ή ανδράδελφη, ή στον ναό της Αθηνάς αλλά  έτρεξε στον πύργο της πόλης όταν ακούσθηκε νίκη των Αχαιών και συντριβή των Τρώων.

Τι πετυχαίνει ο ποιητής: α. δίνει έμφαση στην σωστή απάντηση, β. δημιουργεί επιβράδυνση, η οποία καθυστερεί την αναζήτηση της Ανδρομάχης και τη συνάντηση του Έκτορα με αυτήν. Το ενδιαφέρον του ακροατή αναζωπυρώνεται και το ενδιαφέρον του εντείνεται.

Σκηνή 2^η  Ζ390-494

1.       Τίτλος: Η συνάντηση του Έκτορα και της Ανδρομάχης. Τόπος: οι Σκαιές Πύλες, η βόρεια ή βορειοδυτική πύλη από όπου έβγαιναν οι Τρώες για την μάχη. Κύρια πρόσωπα: Έκτορας και Ανδρομάχη. Δευτερεύοντα / βουβά πρόσωπα: η παραμάνα, ο Αστυάναξ-Σκαμάνδριος. Η παραμάνα συνοδεύει την Ανδρομάχη και κρατά το γιο της. Η παρουσία του Αστυάνακτα: πρέπει να είναι εκεί για να τον αποχαιρετήσει ο πατέρας του και γιατί η παρουσία του αυξάνει την συγκίνηση από τις εκδηλώσεις αγάπης του πατέρα του Έκτορα.

   Ο λόγος της Ανδρομάχης προς τον Έκτορα.

Θεματικές ενότητες: 1. 406-413: Οι φόβοι της Ανδρομάχης για τον αφανισμό του Έκτορα και τις συνέπειες γι’ αυτήν και το βρέφος τους.

2. 414-430: Αναδρομή στο οικογενειακό της παρελθόν. Η απώλεια όλων των συγγενών της εξαιτίας του Αχιλλέα κάνει τον Έκτορα αναντικατάστατο στήριγμα και μοναδικό συγγενή.

3. 431 – 439 Παράκληση προς τον Έκτορα να μείνει στον πύργο και να οργανώσει την άμυνα σε ένα αδύνατο σημείο του τείχους, κοντά στην αγριοσυκιά.

  

Τα (συναισθηματικά) επιχειρήματα της Ανδρομάχης:  Ο Έκτορας δεν πρέπει να βγει στη μάχη, γιατί, αν σκοτωθεί, ο γιος τους θα ορφανέψει και η ίδια θα μείνει  χήρα. Θα μείνει τελείως μόνη και χωρίς προστασία, καθώς έχει χάσει και την πατρική της οικογένεια. Ικετεύει τον Έκτορα να την λυπηθεί και να οργανώσει την άμυνα, αντί να βγει στην επίθεση. Προσπαθεί να επηρεάσει συναισθηματικά τον Έκτορα με τις φράσεις: οϊμέ, δεν λυπείσαι εμέ την άμοιρην, ας κατεβώ στον Άδην, καμια παρηγορά δεν θα απομείνει, πόνοι μόνον, έχασα πατέρα και μητέρα, λυπήσου μας.

Το ήθος του Πηλείδη(414-428). Ο Αχιλλέας σκότωσε τον πατέρα, τα αδέλφια της, σκλάβωσε την μητέρα της. Ωστόσο: σεβάσθηκε το νεκρό βασιλιά και  τον έθαψε με όλες τις νεκρικές τιμές και ύψωσε τύμβο, ελευθέρωσε την μητέρα της αφού πήρε  λύτρα. Αν και αίτιος της τραγωδίας της, όμως ο Αχιλλέας έχει ήθος   ευγενικό, μεγαλόψυχο.  Σεβάσθηκε το νεκρό σώμα του βασιλιά

Το ήθος της Ανδρομάχης: αφοσιωμένη  σύζυγος,  συναισθηματική, εκδηλώνει τα συναισθήματά της, αγωνιά, κλαίει, φοβάται, απαισιόδοξη για το μέλλον του Έκτορα και το δικό της, στοργική μητέρα, αγωνιά για το μέλλον του γιου της, τραγικό πρόσωπο που το έχει χτυπήσει η μοίρα (έχει χάσει γονείς κι αδέλφια), θύμα του πολέμου, εκπροσωπεί τον άμαχο πληθυσμό που υποφέρει εξίσου με τους πολεμιστές. Έξυπνη, παρατηρητική. Συλλαμβάνει σχέδιο άμυνας για τον πόλεμο.

Επική ειρωνεία 414-422: η Ανδρομάχη  αναφέρει τον Αχιλλέα ως υπεύθυνο για το θάνατο του πατέρα της και των αδελφών τους  ενώ  ο ακροατής ξέρει ότι ο Αχιλλέας θα είναι ο αίτιος για το θάνατο του Έκτορα, κάτι που η Ανδρομάχη αγνοεί.

Φραστικές αναφορές στον πόλεμο. Ο στόχος του ποιητή.

409-410: η Ανδρομάχη  φαντάζεται τους Αχαιούς να σκοτώνουν τον Έκτορα

414-428: Η επίθεση του Αχιλλέα στη Θήβη,  η εξόντωση του αντρικού πληθυσμού και η υποδούλωση των γυναικών

433-437:οι Αίαντες, ο Ιδομενέας, ο Τυδείδης  ορμούν στο τείχος στο σημείο της αγριοσυκιάς με σκοπό να εισβάλουν στην Τροία.

Ο Όμηρος θέλει να παρουσιάσει τις φοβερές συνέπειες του πολέμου για τον άμαχο πληθυσμό και να καταγγείλει τον πόλεμο ως κάτι καταστροφικό και βίαιο γεγονός. Μέσα στην πόλη σε μια φαινομενικά ήρεμη ατμόσφαιρα ο πόλεμος είναι παρών ως μια αόριστη απειλή που θα οδηγήσει σε πλήρη καταστροφή τις ζωές των ανθρώπων.

Οι φόβοι της Ανδρομάχης. Ποιοι είναι; Είναι βάσιμοι; πώς επιβεβαιώνει ο Ευριπίδης στις Τρωάδες τους φόβους αυτούς;

Φοβάται το θάνατο του συζύγου της, τη δική της υποδούλωση, την ορφάνια του γιου της. Οι φόβοι της είναι βάσιμοι. Έχει ζήσει την εμπειρία της άλωσης της δικής της πόλης, Θήβης. Η εκπόρθηση μιας πόλης οδηγούσε σε υλικές καταστροφές, λεηλασία, σφαγή και αιχμαλωσία των γυναικών. Στις Τρωάδες ο Ταλθύβιος φέρνει στην Ανδρομάχη την είδηση πως οι Αχαιοί μετά από πρόταση του Οδυσσέα αποφάσισαν να σκοτώσουν το γιο της ρίχνοντάς τον από τα τείχη. Η Ανδρομάχη εμφανίζεται αδύναμη να αμυνθεί. Ο Αστυάναφ ως διάδοχος του Έκτορα πρέπει να εξοντωθεί.

Η απάντηση του Έκτορα στην Ανδρομάχη Ζ 440-481

Επιχειρήματα του Έκτορα.

441-443: δεν μπορεί να μείνει μακριά από τη μάχη, γιατί ντρέπεται  και φοβάται πως οι Τρώες θα τον χαρακτηρίσουν δειλό και άνανδρο.

444-446: έχει συνηθίσει να πολεμά πάντα στην πρώτη γραμμή της μάχης ως αρχηγός για τη δόξα του πατέρα του και τη δική του( δόξα, τιμή, υστεροφημία, ηρωικός κώδικας).

447-449: Προβλέπει ότι  οι Αχαιοί θα νικήσουν και η Τροία θα υποταχθεί.

450-463: Τον πληγώνει πάνω από όλα  το γεγονός πως η Ανδρομάχη θα υποδουλωθεί.

463-465: Προτιμά να πεθάνει πριν να δει την Ανδρομάχη υπόδουλη.

Το ήθος του Έκτορα:

Ψύχραιμος, ήρεμος  απέναντι στο συναισθηματικό ξέσπασμα της γυναίκας του.

Γενναίος πολεμιστής, αποφασιστικός, υπεύθυνος ηγέτης.

Αφοσιωμένος στον ηρωικό κώδικα: τιμή, υστεροφημία.

Διορατικός, προβλέπει την ήττα.

Στοργικός σύζυγος και τρυφερός πατέρας.

Συνετός, σοφός: διαπιστώνει ότι είναι μοιραίο να χαθεί η Τροία, διαχωρίζει τα έργα και τους ρόλους των γυναικών και των ανδρών.

Στοργικός αδελφός (για τον Πάρη), τον συμβουλεύει και τον υποστηρίζει. 

Πώς φαντάζεται ο Έκτωρ την ζωή της Ανδρομάχης στους στίχους 455-464;

Ποιες αισιόδοξες προβλέψεις κάνει για το γιο του στους στίχους 475-481;

Πώς εξηγούνται οι αντιθέσεις μεταξύ αυτών των δυο χωρίων;

Ο Έκτωρ  προβλέπει για τη ζωή της Ανδρομάχης	Οι ευχές  για το γιο του.	Υπάρχει αντίθεση. Πώς εξηγείται;
Η Ανδρομάχη υπόδουλη των Αχαιών θα ζήσει στο Άργος εξαναγκασμένη σε εργασίες που την υποβιβάζουν (μεταφορά νερού από την πηγή).  Ο υποβιβασμός της σε δούλη θα την οδηγήσει σε ψυχική κατάρρευση, σε μια ζωή θλίψης (θα οδύρεσαι, θα κλαίεις).  Στις συνθήκες δουλείας η Ανδρομάχη θα βιώσει έντονα την απουσία του Έκτορα που δεν θα ζει για να την προστατεύσει.	Ο  Έκτωρ εύχεται στο Δία για το γιο του να γίνει δυνατός και λαμπρός βασιλιάς στο Ίλιον, να γίνει γενναίος πολεμιστής που θα θριαμβεύσει στη μάχη και θα αναδειχθεί ανώτερος από τον πατέρα του προκαλώντας έτσι τη χαρά της μητέρας του και το θαυμασμό όλων.	Όταν ο Έκτωρ μιλά για την Ανδρομάχη μιλά ως πολεμιστής και αρχηγός της Τροίας. Ορθολογιστικά σκεπτόμενος εκτιμά ότι η ήττα στον πόλεμο με τους Αχαιούς θα οδηγήσει την Ανδρομάχη στη δουλεία. Στην προσευχή του όμως μιλά ως πατέρας. Η  εικόνα του μικρού γιου του τον παρασύρει στο όνειρο μιας μελλοντικής ευτυχίας. Ως πατέρας θέλει να ελπίζει, αφήνει ένα περιθώριο για τη διάσωση της Τροίας και για ένα ευοίωνο μέλλον.

Σκηνή 3^η    495-502

Στο παλάτι του Έκτορα η Ανδρομάχη  και οι γυναίκες του σπιτιού θρηνούν για τον Έκτορα.

Σκηνή 4^η    503-529

Η συνάντηση του Έκτορα με τον Πάρη στο δρόμο προς τις Σκαιές Πύλες για να βγουν μαζί στην πεδιάδα.

Πλατιά και σύντομη παρομοίωση στην Ιλιάδα. 

Ο Πάρις εμφανίζεται εδώ   ως πολεμιστής, πτεροπόδης =  ταχύς, γρήγορος, μέσα από μια πλατιά παρομοίωση (πολύστιχη) στους στίχους 506-513.

Ο  Πάρις παρομοιάζεται με  καλοθρεμμένο ίππο που σπάει τα χαλινάρια που τον δένουν και καλπάζει στην πεδιάδα, λούζεται στο καθαρό νερό του ποταμιού, κρατά ψηλά το κεφάλι ανεμίζοντας την  χαίτη του και με ταχύτητα τρέχει στα λιβάδια της βοσκής περήφανο για την ομορφιά του.

Συσχετίζονται ως προς την καλή εμφάνιση, το δυναμισμό, την ταχύτητα, την ορμητικότητα, την περηφάνια και την ομορφιά.

Τι πετυχαίνει ο Όμηρος με τη χρήση της πλατιάς παρομοίωσης;

 α. χρησιμοποιεί  ένα γνωστό στους  ακροατές  θέμα, το άλογο, για να δείξει ζωντανά την εικόνα του Πάρη. Οι ακροατές φαντάζονται με ζωντάνια τον Πάρη, καθώς γνωρίζουν από την εμπειρία τους  την εικόνα ενός ορμητικού και επιβλητικού αλόγου που  τρέχει ελεύθερο στην πεδιάδα.

β. ο Όμηρος αξιοποιεί ένα στοιχείο της φύσης για να τονίσει ένα στοιχείο ανθρώπινο.

Σύντομη παρομοίωση στίχου 401: βαστούσε το μονάκριβο παιδί της, τον Εκτορίδη, όμοιον και εύμορφον αστέρα. 

Επική  ειρωνεία: οι ήρωες αγνοούν μιαν αλήθεια  που γνωρίζει ο ακροατής.

1.       372-373: οι  ακροατές  γνωρίζουν ότι η Ανδρομάχη  βρίσκεται στον πύργο των Σκαιών Πυλών, ο Έκτωρ το αγνοεί.

2.       414-422: η Ανδρομάχη  αναφέρει τον Αχιλλέα ως υπεύθυνο για το θάνατο του πατέρα της και των αδελφών τους  ενώ  ο ακροατής ξέρει  ότι  ο Αχιλλέας θα σκοτώσει και τον Έκτορα. 

3.       475-481 και παράλληλο κείμενο 2: ο Έκτωρ  εύχεται για το γιο του να μεγαλώσει και να γίνει ο  βασιλιάς της Τροίας  ενώ είναι γνωστό από  την παράδοση πως ο Αστυάναξ θα χάσει τη ζωή του πολύ σύντομα.

Φραστικές αναφορές  και εικόνες που θυμίζουν τον πόλεμο στους στίχους 404-465:

448-453: ο Έκτωρ προβλέπει την άλωση της Τροίας και το χαμό των Τρώων.

454- 465: ο Έκτωρ    περιγράφει την υποδούλωση της Ανδρομάχης  υποδηλώνοντας γενικά την τύχη των γυναικών μετά την άλωση μιας πόλης από τους εχθρούς.

ΙΛΙΑΔΑ Α 494 – 612

                                    Σκηνές από τον  Όλυμπο

1.       Σκηνές  από  την κατοικία των θεών στον Όλυμπο. Ο  Όμηρος μας  μεταφέρει στον Όλυμπο. Παρουσιάζει  σε  σκηνές τα γεγονότα. Κάθε σκηνή  συμβαίνει σε διαφορετικό χώρο  και σε διαφορετικό σκηνικό. Ακόμη, σε κάθε σκηνή συμμετέχουν   κάποια πρόσωπα. Χωρίστε  την ενότητα  494 –612 σε  σκηνές και δώστε τους στίχους της κάθε σκηνής, τα πρόσωπα και έναν τίτλο ( ερώτηση 1, σελίδα 44)

Στίχοι	Πρόσωπα που συμμετέχουν	Τίτλος

2.       Ο λόγος της Θέτιδας (504-511)Η Θέτιδα κάνει υπαινιγμό για την χάρη προς τον Δία,  τονίζει ότι ο γιος της είναι ολιγοημερότατος και  ατιμασμένος από τον Αγαμέμνονα, διατυπώνει το αίτημά της:  δικαίωσέ τον εσύ τουλάχιστον, δώσε νίκες στους Τρώες, ώσπου οι Αχαιοί να τον δοξάσουν.

Επειδή ο Δίας δεν απαντά τον πιέζει περισσότερο 516-517: θέλω να μάθω αν είμαι η πιο περιφρονημένη  ανάμεσα στους θεούς.

3. Ποια υπόσχεση   έδωσε ο Δίας στη Θέτιδα στους στίχους 525-528 και με ποιον τρόπο την καθησύχασε ότι  η υπόσχεσή του θα  πραγματοποιηθεί οπωσδήποτε; Ερώτηση 2, σελ. 45

Ο Δίας υποσχέθηκε να βοηθήσει τη Θέτιδα. Ένευσε θετικά  για να επικυρώσει την απόφασή του. Η απόφασή του συνοδεύτηκε από σεισμό. 

1.       Πώς  παρουσιάζει ο Όμηρος τον Δία;

Καθισμένος  μόνος στην άκρα κορυφή του Ολύμπου, τα μαύρα φρύδια του χαμήλωσε, έκλινε την κόμη και ο Όλυμπος εσείσθη, εμπρός εις τον πατέρα όλοι οι θεοί σηκωθήκαν, ορθοί τον προϋπάντησαν όλοι.

2.       Η αντίδραση της Ήρας 541-544: είναι καχύποπτη,  μιλάει πειραχτικά στο Δία, εκφράζει παράπονο και κατηγορεί το σύζυγό της  γιατί την  έχει παραμερίσει και δεν την υπολογίζει. Τον κατηγορεί: δολερέ.  Παρόλο που γνωρίζει, υποκρίνεται πως δεν ξέρει με ποια θεά μιλούσε ο Δίας.

3.       Ο Δίας απαντά ήρεμα και συγκρατημένα. Υποστηρίζει το δικαίωμά του να  έχει δικές του σκέψεις. Διπλωματικά  υπόσχεται στην Ήρα πως πρώτη θα μάθει από όλους τους θεούς. Της υποδεικνύει να μην ρωτά. Εμφανίζεται ως εκνευρισμένος σύζυγος.

4.       Η  δεύτερη απάντηση της Ήρας: διαβεβαιώνει τον Δία πως  σέβεται το δικαίωμά του,  αποκαλύπτει ότι τον είδε με τη Θέτιδα να τον ικετεύει, φανερώνει το φόβο της ότι η Θέτιδα τον  ξεπλάνεσε και ότι  ο Δίας αποφάσισε να βλάψει τους Αχαιούς.

5.       Η έκρηξη του Δία: κατηγορεί την Ήρα πως τον παρακολουθεί, της λέει πως δεν θα πετύχει τίποτα, ότι την μισεί,  πως θα κάνει ό,τι του αρέσει,  της υποδεικνεύει να σωπάσει, να υποταχτεί, την απειλεί πως θα την ξυλοκοπήσει. 

6.       Πώς  αντέδρασαν οι άλλοι θεοί στη φιλονικία Δία- Ήρας; τι έκανε ο Ήφαιστος;

Όλοι οι θεοί σιώπησαν στενοχωρημένοι και μόνο ο Ήφαιστος παρενέβη για να βοηθήσει την Ήρα λέγοντας την δική του ιστορία, όταν ο Δίας θύμωσε μαζί του και τον πέταξε από τον Όλυμπο στη Λήμνο, 

7.       Ποιες συμβουλές έδωσε ο Ήφαιστος στην Ήρα; Να υπομείνει, να υποχωρήσει στο Δία, γιατί αυτός είναι πιο ισχυρός και μπορεί να την βλάψει. 

8.       Τα κωμικά στοιχεία στην παρέμβαση του Ηφαίστου: η εικόνα κατά την οποία ο Δίας εκσφενδονίζει τον Ήφαιστο από τον Όλυμπο και ο Ήφαιστος για μια ημέρα πέφτει ώσπου έπεσε στην Λήμνο.  Ο  Ήφαιστος αν και είναι θεός υπηρετεί τους άλλους θεούς κερνώντας τους κρασί και προκαλώντας τους έτσι γέλια.

9. Αντιστοιχίες της σκηνής στον Όλυμπο με την συνέλευση των Αχαιών(Ερώτηση 3, σελ. 45)

Ομοιότητες
Ο  Χρύσης ικετεύει τον Αγαμέμνονα	Η  Θέτις  ικετεύει τον Δία
Συγκρούονται ο Αγαμέμνονας με τον Αχιλλέα	Συγκρούονται  ο Δίας με την Ήρα
Οι Αχαιοί δεν πήραν μέρος στη σύγκρουση	Οι θεοί  μένουν αμέτοχοι
Εμφανίζεται ως μεσολαβητής ο Νέστορας	Μεσολαβητής είναι ο  Ήφαιστος
Διαφορές
Ο Αχιλλέας συγκαλεί τη συνέλευση	Συνηθισμένη συνάντηση των θεών
Ο Αχιλλέας αντιστέκεται στον Αγαμέμνονα	Η Ήρα υποχωρεί στη βούληση του Δία
Μετά τη σύγκρουση ήρθε η οριστική ρήξη	Μετά τη σύγκρουση ήρθε η συμφιλίωση
Η παρέμβαση του Νέστορα δεν έφερε αποτέλεσμα	Η παρέμβαση του Ηφαίστου  έλυσε το πρόβλημα
Η συνέλευση τελείωσε με άσχημο τρόπο	Η  συνάντηση των θεών έληξε με γεύμα και τραγούδι.

 16.  Ανθρώπινα χαρακτηριστικά  των θεών (ερώτηση 5, σελ. 45)

Υπάρχει   ιεραρχία στη διοίκηση: ο βασιλιάς κυβερνά, οι θεοί υπακούουν.

Συγκεντρώνονται σε κοινό τραπέζι, συζητούν, καβγαδίζουν, συμφιλιώνονται, τραγουδούν, χαίρονται.

Ζηλεύουν, είναι καχύποπτοι, οργίζονται, στενοχωριούνται, γενικά έχουν συναισθήματα ανθρώπινα.

Μοιάζουν με  συζύγους  που μαλώνουν και η σύγκρουσή τους οδηγεί στις απειλές για σωματική βία και στο ξυλοδαρμό.

Τρώνε και πίνουν, όπως οι άνθρωποι, αναπαύονται και κοιμούνται.

17. Διαφορές: πίνουν νέκταρ, ζουν στον Όλυμπο, έχουν υπερφυσικές δυνάμεις (ο Ήφαιστος πέφτει από τον Όλυμπο και δεν πεθαίνει, η Ήρα γνωρίζει τι κάνει ο Δίας), οι θεοί είναι αθάνατοι αλλά τραυματίζονται. 

Ιλιάδα Α 350-431 α

Α 350-431 α Η συνάντηση Αχιλλέα – Θέτιδας

1.       Ο Αχιλλέας, αν και είναι ομηρικός ήρωας, κλαίει. Παρουσιάζεται από τον Όμηρο ως ένας φυσιολογικός άνθρωπος, με ανθρώπινες αδυναμίες. Δεν ντρέπεται να δείξει στη μητέρα του την αδυναμία του και να ζητήσει βοήθεια. Τα δάκρυά του οφείλονται στην προσβλημένη του τιμή και στη μοναξιά που νιώθει, καθώς απομακρύνθηκε από όλους τους άλλους Αχαιούς. Είναι δάκρυα που ζητούν εκδίκηση.

2.       Το περιεχόμενο της δέησής του:  στην προσευχή του κυριαρχεί η έννοια της τιμής: τιμήν, τιμήσει, ατίμασεν. Προαισθάνεται  ότι θα πεθάνει νέος (κοντόχρονος) και ότι ως αντιστάθμισμα  θεωρεί τη δόξα, την οποία όμως τώρα  στερείται! Τονίζει την  υποχρέωση του Δία να τον τιμήσει! Παραπονιέται για την ατίμωση, τη στέρηση του δώρου! Δεν τον θλίβει η σύντομη ζωή αλλά η ηθική μείωση και ατίμωση που υφίσταται με τη βίαιη αφαίρεση του δώρου του. Η προσευχή γίνεται στο ακρογιάλι, για να είναι μόνος του και επειδη απευθύνεται  στη μητέρα του, η οποία είναι θεότητα που κατοικεί στα βάθη της θάλασσας.

3.       Η Θέτιδα είναι η πιο κατάλληλη θεά για να μεταφέρει το αίτημα του Αχιλλέα στο Δία, καθώς

 Α) είναι η μητέρα του και θα τον υπερασπιστεί καλύτερα  β) της χρωστάει χάρη ο   Δίας αφού, τον έσωσε όταν οι άλλοι θεοί πήγαν να τον δέσουν, η Θέτιδα έφερε τον Βριάρεω ως φρουρό του Δία (δίκαιο προσφοράς και ανταπόδοσης).

4.  Ο λόγος του Αχιλλέα: α. στίχοι 365-393: αφηγείται συνοπτικά τα γεγονότα, τονίζοντας την ασέβεια και αυταρχικότητα του Αγαμέμνονα, τονίζοντας τη δική του πρωτοβουλία και κρύβοντας την δική του αυθάδεια προς τον Αγαμέμνονα (υποκειμενικότητα)  β. 394-414: λέει το αίτημά του:  προστάτευσε εσύ το καλό παιδί σου,  ακρόγιαλα τους Αχαιούς να κλείσει (ο Δίας) να σφάζονται, να μάθει και ο Αγαμέμνων πόσο ετυφλώθη να με αψηφά).

Ο λόγος του αποτελεί επανάληψη: ο Αχιλλέας αφηγείται γεγονότα που οι ακροατές ήδη γνωρίζουν γιατί α. θα ξαλαφρώσει λέγοντας  τον πόνο του στη μητέρα του, β. παρουσιάζει τη δική του εκδοχή των γεγονότων τονίζοντας άλλα και παραλείποντας άλλα, γ. στηρίζει το αίτημά του και δεν αφήνει να ξεχαστεί το θέμα της σύγκρουσης με τον Αγαμέμνονα.

Ήθος Αχιλλέα: εμφανίζεται μόνος, απομονωμένος, να κλαίει. Έχει ανάγκη  βοήθειας, δεν ντρέπεται να δείξει τα συναισθήματά του. Παραμερίζεται για λίγο το ηρωικό του στοιχείο, για να φανεί ότι είναι ευάλωτος και χρειάζεται την παρηγοριά ενός αγαπημένου προσώπου. Παρουσιάζει με υποκειμενικόητα τα γεγονότα στη μητέρα του και απαιτεί εγωιστικά να ικανοποιηθεί, εκδικητικός, γεμάτος μίσος, σκληρός, δεν διστάζει να ζητήσει τη θυσία των Αχαιών για να ικανοποιήσει την ανάγκη του για τιμή. Ειρωνικός: να σφάζονται για να χαρούν το βασιλιά τους όλοι.

5. Προοικονομία: 354-355: προοικονομείται ότι ο Αχιλλέας θα ζητήσει από τη Θέτιδα να μεσολαβήσει για χάρη του στο Δία. .

                               394:  αν δύνασαι, προστάτευσε συ το καλό παιδί σου, όπου προοικονομείται η βοήθεια της Θέτιδας προς τον Αχιλλέα.

    396-403: εφόσον η Θέτιδα έχει κάνει χάρη στο Δία, αυτός οφείλει να της ανταποδώσει τη χάρη ικανοποιώντας ό,τι ζητά ο Αχιλλέας.

                              410-413: ακρόγιαλα να κλείσει τους Αχαιούς, να σφάζονται, να μάθει και ο Αγαμέμνων: προοικονομείται η επίθεση των Τρώων στα πλοία των Αχαιών.

6.  Επιβράδυνση 424-427: ο Δίας μετά ημέρες δώδεκα στον Όλυμπο θα γύρει. Ο ποιητής απομακρύνει τη συνάντηση Θέτιδας – Δία γιατί οι θεοί απουσιάζουν. Η απουσία θα κρατήσει 12 ημέρες (πολλαπλάσιο του 3). Ο ποιητής το χρόνο αυτό θα τον γεμίσει με άλλα γεγονότα. Η επιβράδυνση αυτή χρειάζεται για να καλλιεργήσει το ενδιαφέρον και την αγωνία του ακροατή αλλά και του ίδιου του Αχιλλέα. και οι δυο  αγωνιούν να πληροφορηθούν ποια θα είναι η απόφαση του Δία.

7  Ανθρωπομορφισμός θεών:  Η Θέτιδα αναδύεται με τρόπο «θαυμαστό» (επιφάνεια θεού) μέσα από το κύμα. Εμφανίζεται ανθρώπινη (ανθρωπομορφισμός)    ως    μάνα που τρέχει στο κλάμα του παιδιού της, στοργική, τρυφερή, ακούει με  προσοχή το γιο της,  υποφέρει  γιατί το παιδί της υποφέρει, θυμάται τη γέννηση και το μεγάλωμά του, δέχεται να τον βοηθήσει χωρίς να αναρωτηθεί αν ο γιος της έχει δίκιο ή έχει άδικο, θρηνεί για τη μοίρα του, εύχεται να μείνει μακριά από την μάχη. Η  Θέτιδα ως θεά: έρχεται από τη θάλασσα σαν ομίχλη, γνωρίζει τα πάντα, ξέρει για το μέλλον του Αχιλλέα, βοήθησε το Δία, ανεβαίνει στον Όλυμπο στην κατοικία των θεών. Παρά τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά είναι συγκρατημένη και διατηρεί την αξιοπρέπειά και την επιβλητικότητα που ταιριάζουν σε μια θεότητα.