ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙΑ

 Τα κόκκινα λουστρίνια     Ειρήνη Μάρρα

Περίληψη

            Ένα   παιδί  δουλεύει  σε ένα τσαγκαράδικο για να  μάθει την δουλειά αλλά και για να βοηθά την οικογένειά του. Θέλει να κατασκευάσει ένα ζευγάρι κόκκινα λουστρινένια γοβάκια με σκοπό να τα δωρίσει στην κόρη του δασκάλου. Ο νεαρός έχει γνωρίσει την κοπέλα στο σπίτι της όπου η μητέρα του εργάζεται ως  υπηρέτρια. Συμπάθησε τόσο πολύ την κοπέλα αυτή που ήθελε να της  φτιάξει και να της δωρίσει  τα παπούτσια για να κερδίσει την συμπάθειά της. Αφού μάζεψε τα χρήματα, αγόρασε το λουστρίνι και κατασκεύασε τα γοβάκια. Στο σπίτι του ενώ σκεφτόταν την κοπέλα και τη χαρά που θα έκανε από το δώρο του,  παρατήρησε την αδελφή του που ήταν συγκριτικά με την πρώτη φτωχοντυμένη και  λιγότερο όμορφη. Τότε αισθάνθηκε την ανάγκη να δώσει τα γοβάκια στην αδελφή του. Η επιλογή του αυτή τον έκανε να νιώσει πιο ώριμος και τον γέμισε με χαρά.

Ενότητες	Πλαγιότιτλος
1η : Το χε βάλει από καιρό στο μάτι… παραμόνευε την ώρα	Ο νεαρός βιοπαλαιστής  σχεδιάζει και  πετυχαίνει την κατασκευή ενός ζευγαριού κόκκινων παπουτσιών από λουστρίνι.
2η :  Η κόρη του δασκάλου … ποιος  ξέρει	Ο σκοπός της κατασκευής των  κόκκινων λουστρινιών είναι να  κερδίσει την συμπάθεια της όμορφης κόρης του δασκάλου
3η  : Την κρίσιμη μέρα …  με το τραγούδι	Ο νεαρός βιοπαλαιστής δίνει τα παπούτσια στην φτωχή αδελφή του που χαίρεται πολύ.

Τα χαρακτηριστικά του διηγήματος είναι: Έχει μικρή έκταση

ü  Υπάρχει ένας κεντρικός ήρωας, ο νεαρός βιοπαλαιστής, και κάποια δευτερεύοντα πρόσωπα, η κόρη του δασκάλου, η αδελφή του. Ανάμεσα στα δευτερεύοντα πρόσωπα  δημιουργείται έντονη αντίθεση: όμορφη – άσχημη, πλούσια – φτωχή, θαρραλέα – δειλή κά. Η σύγκριση μεταξύ των δυο κοριτσιών επηρέασε καταλυτικά τον  κεντρικό ήρωα.

ü  Η αφήγηση είναι σύντομη, λιτή και πυκνή.  Δεν υπάρχουν πολλά  σχήματα λόγου και καλολογικά στοιχεία. Η  υπόθεση εξελίσσεται γρήγορα (πολλά ρήματα).

ü  Το διήγημα οργανώνεται γύρω από ένα βασικό στοιχείο πλοκής, τα κόκκινα γοβάκια.

 

Αφηγηματικοί τρόποι

Η αφήγηση γίνεται σε τρίτο πρόσωπο: το χε βάλει στο μάτι, περίμενε τη μέρα, την κοίταξε κτλ

(τριτοπρόσωπος αφηγητής)

Αυτός που αφηγείται την ιστορία (αφηγητής) δεν συμμετέχει στην ιστορία (ετεροδιηγητικός), αλλά  είναι παντογνώστης, δηλαδή γνωρίζει όλα όσα συμβαίνουν στην σκέψη και στην ψυχή του ήρωα.

Η αφήγηση αρχίζει  από τη μέση της ιστορίας (in media res) :το χε  βάλει από καιρό στο μάτι.

Η αφήγηση είναι πυκνή και λιτή.

Υπάρχουν  σύντομες περιγραφές: η περιγραφή της κατασκευής των παπουτσιών, η περιγραφή της κόρης του δασκάλου, η περιγραφή της  αδελφής, η περιγραφή του σπιτιού την ώρα του δείπνου.

Τόπος

Η αγορά, οι δρόμοι της πόλης όπου ο ήρωας αναζητά το σχέδιο για τα παπούτσια, το τσαγκαράδικο, ο χώρος του σπιτιού.

Ο κεντρικός ήρωας και η αλλαγή  του  (χαρακτηρισμός)

Ο νεαρός βιοπαλαιστής: φτωχός, εργατικός, φιλότιμος, έμπιστος, ικανός στην εργασία. Επιθυμεί πολύ να κατασκευάσει τα παπούτσια. Χαίρεται πολύ όταν τα καταφέρνει. Είναι ανυπόμονος να τα δωρίσει στην κόρη του δασκάλου. Λαχταρά  να δει την αντίδραση του κοριτσιού με την κρυφή ελπίδα πως θα ανταποκριθεί στα συναισθήματά του. Είναι ευτυχισμένος και τις ώρες της δουλειάς τραγουδά και εργάζεται με κέφι γεμάτος προσδοκίες και όνειρα.

Αισθάνεται  στενόχωρα και ψυχικά πιεσμένος στο σπίτι του. Παρατηρεί με  θλίψη την εικόνα της αδελφής του. Τότε, μέσα του συμβαίνει μια μεγάλη ψυχική μεταβολή. Συνειδητοποιεί ότι πρέπει να παραμερίσει την προσωπική του ευχαρίστηση, για να προσφέρει χαρά στην στερημένη αδελφή. Αναλαμβάνει με υπευθυνότητα το ρόλο του στοργικού αδελφού  και συνειδητοποιεί την αγάπη που τρέφει για την αδελφή του και την οικογένειά του. Η  πράξη του τον ωριμάζει. Η χαρά της αδελφής του μεταφέρεται και σε αυτόν. Αισθάνεται πιο δυνατός, πιο ώριμος, πιο έτοιμος να αναλάβει τα καθήκοντα της ζωής.